Δεν είναι ασυνήθιστο για κάποιους ηγέτες να αντιμετωπίζουν τις ομάδες τους στη δουλειά ως οικογένειες.

Ζητούν από όλους στην ομάδα να νοιάζονται, να εμπιστεύονται, να σέβονται και να υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον.

Ως ηγέτες, δείχνουν ενδιαφέρον για τους άλλους τόσο επαγγελματικά όσο και προσωπικά. Εργάζονται σκληρά για να κάνουν όλους να αισθάνονται ότι συμπεριλαμβάνονται, γίνονται αποδεκτοί και εκτιμώνται ως αναπόσπαστο μέρος της ομάδας.

Ακριβώς όπως σε μια οικογένεια, οι ηγέτες και οι συμπαίκτες γιορτάζουν μαζί τις επιτυχίες, ιδέες, ανησυχίες και λένε την άποψή τους χωρίς το φόβο της κρίσης.

Με τον καιρό, ο στόχος είναι όλοι στην ομάδα να νοιάζονται βαθιά και ειλικρινά ο ένας για τον άλλο και να κάνουν τις απαραίτητες θυσίες για να ευημερήσει και να αναπτυχθεί η οικογένεια.

Έρευνες δείχνουν ότι οι ομάδες που λειτουργούν σαν οικογένειες εμπιστεύονται περισσότερο και συνεργάζονται και εμπνέουν περισσότερη υπερηφάνεια, δέσμευση και αφοσίωση στα μέλη τους.

Η ισχυρή αίσθηση του ανήκειν και της σύνδεσης που νιώθουν τα μέλη αυξάνει τη διατήρηση και την κοινή ευθύνη για την εργασία.

Οι ηγέτες που αντιμετωπίζουν τις ομάδες τους σαν οικογένεια δεν πιστεύουν ότι η προσέγγιση αυτή πρέπει να αποδυναμώνει τις προσδοκίες και τη λογοδοσία. Αντίθετα, πιστεύουν ότι τα υψηλά πρότυπα σε συνδυασμό με το έντονο ενδιαφέρον μπορούν να δημιουργήσουν υψηλό ηθικό με διαρκή μακροπρόθεσμη επιτυχία.

Ακούγεται αρκετά καλό.

Ωστόσο, οι περισσότεροι ηγέτες δεν αναγνωρίζουν και την άλλη μεριά της οικογένειας με τις ομάδες τους. Γνωρίζουν ότι είναι παρά τα πολλά τα οφέλη αλλά οι ομάδες που μοιάζουν με οικογένειες πλήττονται συνήθως από ζητήματα που υπονομεύουν τη μακροπρόθεσμη αποτελεσματικότητα.

Ακολουθούν μερικά:

• Οι ομάδες που μοιάζουν με οικογένειες συχνά θολώνουν τα όρια μεταξύ προσωπικής και επαγγελματικής ζωής. Με αποτέλεσμα να οδηγούν τους ανθρώπους να αισθάνονται πίεση να θυσιάσουν την ευημερία τους για την ομάδα. Αυτό συχνά προκαλεί εργασιακή εξουθένωση και ζητήματα ισορροπίας μεταξύ εργασίας-ζωής που μειώνουν την ικανοποίηση από την εργασία.
• Σε αντίθεση με τις οικογένειες, τα μέλη της ομάδας μερικές φορές θέλουν να φύγουν ή να διαχωρίσουν την προσωπική τους ζωή από την εργασιακή τους ζωή. Η οικογενειακή προσέγγιση τους κάνει να αισθάνονται μια υπερβολική αίσθηση ενοχής κάθε φορά που νιώθουν ότι οι πράξεις τους μπορεί να απογοητεύσουν την «εργασιακή τους οικογένεια». Αυτό δημιουργεί άγχος και τη δυσαρέσκεια που το συνοδεύει.
• Επειδή είναι αφοσιωμένοι και πιστοί στα μέλη της ομάδας, οι ηγέτες μπορεί να καθυστερήσουν ή να αποφύγουν να λάβουν τις απαραίτητες αποφάσεις που επηρεάζουν αρνητικά τους ανθρώπους. Όταν κάνουν αυτό που είναι σωστό για την επιχείρηση, έρχεται σε αντίθεση με την έννοια της οικογένειας και προκαλεί ισχυρές αντιδράσεις υποκρισίας και κατηγορίες ότι οι ηγέτες ενεργούν με σκληρό και αδιάφορο τρόπο.
• Σε ένα οικογενειακό περιβάλλον, το feedback και οι αξιολογήσεις απόδοσης γίνονται πιο προσωπικές παρά εποικοδομητικές. Αυτό μπορεί συχνά να δημιουργήσει άμυνα και σύγκρουση που δεν θα συνέβαινε σε μια πιο τυπική ομάδα. Όπως και στις οικογένειες, η ανατροφοδότηση συχνά παρακρατείται για να μην αναστατώσει τους ανθρώπους. Αυτό υπονομεύει την απόδοση.
• Χωρίς να το συνειδητοποιούν, οι ηγέτες μπορούν εύκολα να παρασυρθούν σε ανθυγιεινές δυναμικές εξουσίας όπου ενεργούν γονεϊκά και αντιμετωπίζουν τα μέλη της ομάδας σαν παιδιά, κατευθύνοντας τις ενέργειές τους, επιβραβεύοντάς τα ασυνεπώς και απαιτώντας από αυτά να κάνουν θυσίες για να διατηρήσουν την οικογενειακή αρμονία. Όπως και με τους γονείς, συχνά συμβαίνει ή γίνεται αντιληπτή η εύνοια.
• Οι ομάδες που μοιάζουν με οικογένειες ενθαρρύνουν τη συμμόρφωση και αποθαρρύνουν τη διαφωνία. Οι διαφορετικές φωνές και απόψεις θεωρούνται ως ανυπακοή και εκτός βήματος με την οικογένεια. Ως αποτέλεσμα, οποιαδήποτε συζήτηση γίνεται περιορισμένη, και οι άνθρωποι συχνά συμφωνούν χωρίς να εκφράζουν τις ειλικρινείς τους απόψεις.
• Οι ηγέτες και τα μέλη της ομάδας σε ένα οικογενειακό πλαίσιο συχνά δυσκολεύονται να θέσουν επαγγελματικά και προσωπικά όρια. Η προστασία του προσωπικού χρόνου ή η υπεράσπιση του εαυτού τους μπορεί να αποδειχθεί προβληματική. Σε οικογένειες εργασίας, το να λες «όχι» μπορεί μερικές φορές να θεωρηθεί ως πράξη ανυπακοής.

Ο κατάλογος συνεχίζεται…

Στον χώρο εργασίας, δε μπερδεύουμε την ομάδα με την οικογένεια Αντ' αυτού, συλλέγουν το “μέλι” της εμπιστοσύνης και της σύνδεσης χωρίς να αναδημιουργούν το “μελίσσι”.

Αθανασόπουλος Γιάννης ΜΒΑ
NLP Master Trainer & Developer