Έχεις βρεθεί ποτέ σε εκείνη τη στιγμή όπου λες κάτι ξεκάθαρα, και το αποτέλεσμα είναι… εντελώς διαφορετικό από αυτό που ζήτησες;

Λες, για παράδειγμα, σε ένα μέλος της ομάδας σου ότι μια δουλεία χρειάζεται μεγαλύτερη προτεραιότητα και γι’ αυτό και το αναθέτεις σε κάποιον που έχει περισσότερο χρόνο. Αντί να το παραδώσει όμως στην ώρα του, επιστρέφει με ένα νέο σχέδιο δράσης.

Ή ζητάς από έναν συνεργάτη να «παγώσει» προσωρινά μια συνάντηση επειδή εργάζεσαι ήδη στο παρασκήνιο για τη λύση του ζητήματος και εκείνος την προγραμματίζει κανονικά και συνεχίζει.

Ή καθορίζεις προτεραιότητες, και το άτομο αφιερώνει όλη του την ενέργεια σε κάτι που… δεν ήταν καν στη λίστα!

Αν αυτά σου θυμίζουν κάτι, δεν είσαι μόνος. Πρόκειται για καθημερινά φαινόμενα σε ομάδες, ακόμα και τις πιο καλά οργανωμένες.

Η παγίδα της παρερμηνείας

Είναι εύκολο να συμπεράνουμε ότι κάποιοι άνθρωποι είναι απλώς απείθαρχοι ή δεν θέλουν να ακολουθήσουν οδηγίες. Και πράγματι, αυτό συμβαίνει μερικές φορές.

Ωστόσο, τις περισσότερες φορές, το πρόβλημα είναι διαφορετικό: οι άνθρωποι παρερμηνεύουν αυτό που ακούνε, χωρίς αναγκαστικά να έχουν κακή πρόθεση. Εσύ λες ένα πράγμα, εκείνοι καταλαβαίνουν κάτι άλλο. Και, μέσα στον ενθουσιασμό τους να δείξουν αποτελέσματα, χάνουν το βασικό μήνυμα.

Πολλές φορές, οι εργαζόμενοι «ακούν» αυτό που θέλουν να ακούσουν. Η προσοχή τους επικεντρώνεται στις δικές τους προτεραιότητες, στα προσωπικά τους κίνητρα, ή απλώς στη δική τους ερμηνεία του τι σημαίνει «να φέρεις αποτέλεσμα». Έτσι, αντί να διευκρινίσουν ή να ρωτήσουν, προχωρούν … αλλά προς λάθος κατεύθυνση.

Γιατί περισσότερη “σαφήνεια” δεν αρκεί

Η αυθόρμητη αντίδραση των περισσότερων ηγετών είναι να επαναλάβουν τις οδηγίες με περισσότερη έμφαση. Να εξηγήσουν πιο καθαρά. Να γίνουν πιο “direct”.

Όμως, αυτό σπάνια λύνει το πρόβλημα.

Η ηγεσία δεν είναι θέμα ‘’εντονότερης επικοινωνίας’’, αλλά ‘’καλύτερης στόχευσης’’ της επικοινωνίας. Και η διαφορά βρίσκεται σε μια λεπτή, αλλά κρίσιμη μετατόπιση:

Από το τι δεν θέλουμε να γίνει, στο τι ακριβώς θέλουμε να γίνει.

Από την αδράνεια στη δράση

Ας πάρουμε το εξής παράδειγμα: Ένας ηγέτης ζητά από έναν συνεργάτη να «μην κάνει ακόμη τίποτα» για ένα ζήτημα, μέχρι να συγκεντρωθούν περισσότερα δεδομένα. Αυτή η οδηγία, όπως και πολλές άλλες, μεταφράζεται στο μυαλό του άλλου ως “περιμένω” ή “σταματάω”.

Τι θα γινόταν όμως αν η οδηγία άλλαζε σε: «Θα ήθελα να με βοηθήσεις να συγκεντρώσουμε τα υπόλοιπα δεδομένα» ή «Μπορείς να ετοιμάσεις ένα προσχέδιο με τα επιχειρήματα υπέρ και κατά;»

Η διαφορά είναι τεράστια.

Η δεύτερη εκδοχή δεν αφήνει χώρο για παρερμηνείες. Είναι ενεργητική, συγκεκριμένη και δίνει στον συνεργάτη σαφή αίσθηση σκοπού.

Το πιο ξεκάθαρο μήνυμα είναι πάντα η πράξη

Όταν ζητάς από τους ανθρώπους ‘να μην κάνουν’ κάτι, τους αφήνεις χωρίς προσανατολισμό. Όταν τους ζητάς ‘να πράξουν’ κάτι συγκεκριμένο, μετρήσιμο, απτό και τους δίνεις κατεύθυνση. Η ηγεσία, στην πράξη, είναι θέμα κατεύθυνσης. Και μια καθαρή κατεύθυνση είναι πάντα συνδεδεμένη με δράση.

Το αίτημα για δράση είναι πάντα η πιο καθαρή οδηγία.

Γιάννης Αθανασόπουλος, ΜΒΑ
Elevating Professionals & Leaders
Corporate Trainer, Developer & Coach